I de sobte, ja han passat quatre mesos...i els que queden per passar.
Intente parlar amb el temps, pero no s'atura per escoltar-me.
Donc aleshores em toca correr al seu costat unicament per a marxar al mateix temps que ell...pero em resulta bastant difícil.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario